به نقل از «آنا»

کدام استان بیشترین سهم جذب هیئت علمی خانم را دارد؟

تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۲۴۶۰

خبرگزاری علم و فناوری آنا- نادیا عابد؛ از محور‌های مهم پایگاه اطلاعات آمار آموزش عالی ایران توزیع آموزشگران دانشگاهی مؤسسات آموزش عالی کشور است. جدول ۱۰۴ توزیع تعداد آموزشگران دانشگاهی یا همان کادر آموزشی را به تفکیک نوع خدمت، مرتبه علمی وابستگی مرکز و جنسیت نشان می‌دهد. این جدول نشان می‌دهد که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹، ۱۵۳ هزار و ۶۹۹ نفر در مؤسسات آموزش عالی کشور به تدریس اشتغال داشته اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ از مجموع ۱۵۳ هزار و ۶۹۹ نفر آموزشگر دانشگاهی کادر آموزشی تمام وقت و پاره وقت در مؤسسات آموزش عالی کشور ۳۳/۵ درصد (۵۱۴۷۴ نفر) زن و ۶۶/۵ درصد (۱۰۲۲۲۵ نفر) را مردان تشکیل داده اند.

از مجموع آموزشگران دانشگاهی کادر آموزشی، ۵۱ درصد (۷۸۴۰۸ نفر) آموزشگر دانشگاهی تمام وقت و ۴۹ درصد (۷۵۲۹۱) نفر آموزشگر دانشگاهی پاره وقت هستند.

در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ از مجموع ۷۸۲۰۸ آموزشگر دانشگاهی تمام وقت، ۷۷۶۶۳ نفر با ۹۹/۰۵ درصد به صورت هیئت علمی تمام وقت در مؤسسات آموزش عالی فعالیت کنند. از تعداد ۷۷۶۶۳ نفر عضو هیئت علمی تمام وقت ۶۶/۷ درصد (۵۱۸۰۸ نفر) در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی بخش دولتی و ۳۳/۳ درصد (۲۵۸۵۵ نفر) در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی بخش غیر دولتی به تدریس اشتغال داشته اند.

از ۷۷۶۶۳ عضو هیئت علمی تمام وقت ۸/۱۸ درصد (۶۳۵۵ نفر) با مرتبه علمی استاد، ۱۷/۸۸ درصد (۱۳۸۸۹ نفر) با مرتبه دانشیاری، ۵۴/۳۳ درصد (۴۲۱۹۵ نفر) با مرتبه استادیاری، ۱۹/۵۸ درصد (۱۵۲۰۵ نفر) با مرتبه‌ی مربی و ۰/۰۲ درصد (۱۹ نفر) با مرتبه مربی آموزشیار در مؤسسات آموزش عالی به فعالیت اشتغال داشته اند.

در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹، در بخش دولتی وزارت علوم ۴۰۳۳۲ نفر بیشترین و دانشگاه فرهنگیان با ۸۰۵ نفر کمترین تعداد آموزشگران دانشگاهی را داشته اند.

۲۶/۲ درصد از آموزشگران دانشگاهی در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به وزارت علوم تحقیقات و فناوری، ۵/۵ درصد در دانشگاه پیام نور، ۱۲/۳ درصد در دانشگاه جامع علمی کاربردی، ۰/۵ درصد در دانشگاه فرهنگیان، ۱۱/۳ درصد در دانشگاه فنی و حرفه ای، ۱/۲ در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به دستگاه‌های اجرایی، ۱۲/۳ درصد در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و ۱۵/۷ درصد در مؤسسات آموزش عالی غیر دولتی - غیر انتفاعی مشغول فعالیت هستند که بدین ترتیب وزارت علوم تحقیقات و فناوری بیشترین و دانشگاه فرهنگیان کمترین درصد آموزشگران دانشگاهی را دارا هستند.

دامنه تغییرات در بین ۳۰ استان کم است. این در حالی است که استان تهران با ۱۸ درصد سهم عمده‌ای از آموزشگران دانشگاهی را به خود اختصاص داده است.

در بخش دولتی دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به وزارت علوم تحقیقات و فناوری با ۲۷۰۴۰ نفر بیشترین و دانشگاه فنی و حرفه‌ای با ۶۲۲ نفر کمترین عضو هیئت علمی تمام وقت را داشته اند.

۳۴/۸ درصد از اعضای هیئت علمی تمام وقت در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به وزارت علوم تحقیقات و فناوری، ۴/۵ درصد در دانشگاه پیام نور، ۱/۰ درصد دانشگاه فرهنگیان، ۰/۸ درصد دانشگاه فنی و حرفه ای، ۱/۲ درصد در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به دستگاه‌های اجرایی، ۲۴/۴ درصد در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و ۳/۷ درصد در مؤسسات آموزش عالی غیر دولتی - غیر انتفاعی مشغول فعالیت هستند.

بدین ترتیب مشخص می‌شود که وزارت علوم تحقیقات و فناوری بیشترین و دانشگاه فنی و حرفه‌ای کمترین درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت را دارا است.

استان تهران با ۱۸۹۹۲ عضو هیئت علمی تمام وقت ۲۴/۵ درصد، اصفهان با ۴۷۶۶ نفر ۶/۱درصد و خراسان رضوی با ۴۴۵۷ نفر ۵/۷ درصد بیشترین و استان‌های کهگیلویه و بویراحمد با ۶۸۱ نفر ۰/۹ درصد، ایلام با ۶۹۳ نفر ۰/۹ درصد و خراسان شمالی با ۷۳۲ نفر ۰/۹ درصد کمترین درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت رادارا هستند.

دامنه تغییرات بین ۳۰ استان کشور از ۶/۱ تا ۰/۹ درصد است، اما استان تهران با ۲۴/۵ درصد بیشترین سهم اعضای هیئت علمی تمام وقت را دارا است به طوری که تفاوت درصد بین استان تهران (رتبه اول) با استان اصفهان (رتبه دوم) ۱۸/۴ درصد و با استان کهگیلویه و بویر احمد (رتبه سی و یکم) ۲۳/۶ درصد است.

تعداد اعضای هیئت علمی تمام وقت در استان‌های کهگیلویه و بویراحمد، چهار محال و بختیاری، ایلام، بوشهر، خراسان جنوبی خراسان شمالی و هرمزگان کمتر از ۱۰۰۰ نفر است و بیشترین فراوانی استان‌ها در گروه دوم_ استان‌هایی که تعداد اعضای هیئت علمی تمام وقت آنان بین ۲۵۰۰-۱۰۰۱ است - با ۱۶ استان است.

بیشترین و کمترین درصد جذب اعضای هیئت علمی تمام وقت 

به ترتیب استان‌های سیستان و بلوچستان (۸۴/۴ درصد)، خراسان جنوبی (۸۳/۳) (درصد) و کرمان (۷۷/۵ درصد) بیشترین و استان‌های قروین (۵۲/۲ درصد)، مازندران (۵۳/۲ درصد) و مرکزی (۵۴/۰ درصد) کمترین درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت در بخش دولتی را داشته اند.

در بخش دولتی، استان‌های تهران با ۱۳۲۴۶ نفر، اصفهان با ۳۰۴۲ نفر و خراسان رضوی با ۲۹۹۷ نفر بیشترین و استان‌های کهگیلویه و بویراحمد با ۴۵۵ نفر، ایلام با ۴۹۸ نفر و بوشهر با ۵۳۶ نفر کمترین تعداد اعضای هیئت علمی تمام وقت را داشته اند.

در بخش غیر دولتی استان‌های تهران با ۵۷۴۶ نفر، مازندران با ۱۷۴۸ نفر و اصفهان ۱۷۲۴ نفر بیشترین و استان‌های خراسان جنوبی با ۱۹۵ نفر، خراسان شمالی با ۱۸۵ نفر و ایلام با ۱۵۵ نفر کمترین تعداد اعضای هیئت علمی تمام وقت را داشته اند.

فراوانی استان‌هایی که درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت بخش دولتی آنها بین ۵۹/۴ درصد تا ۶۷/۲ درصد بیش از دیگر استان‌های کشور است. در این گروه ۱۱ استان قرار دارند.

در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به ترتیب استان‌های کرمان (۳۴درصد)، خراسان شمالی (۳۴/۴ درصد) و هرمزگان (۳۳/۹ درصد) بیشترین سهم اعضای هیئت علمی تمام وقت زن را در بین استان‌های کشور داشته اند. همچنین در این سال تحصیلی استان‌های کردستان (۱۷/۴ درصد)، کهگیلویه و بویراحمد (۱۸/۴ درصد) و قم (۲۰/۲) درصد کمترین درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت زن را در بین استان‌های کشور داشته اند.
تعداد اعضای هیئت علمی تمام وقت با مرتبه استادیاری بیش از سایر مرتبه‌های علمی است.

در ۶ استان درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت با مرتبه‌ی استادی بیش از متوسط کشوری (۸/۲ درصد) و در ۲۵ استان کمتر از متوسط کشوری است. استان‌های تهران با ۱۳/۲ درصد، البرز با ۱۱/۹ درصد و آذربایجان شرقی با ۱۱/۵ درصد بیشترین و استان‌های خراسان شمالی با ۰/۳ درصد، هرمزگان با ۰/۶ درصد و ایلام با ۲/۳ درصد کمترین درصد اعضای هیئت علمی با مرتبه‌ی استادی را دارا هستند.

در ۸ استان درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت با مرتبه دانشیاری بیشتر از متوسط کشوری (۲۲/۶ درصد) و در ۲۳ استان کمتر از متوسط کشوری است. استان‌های تهران با ۲۳/۰ درصد اصفهان با ۲۰/۹ درصد و البرز با ۲۰/۰ درصد بیشترین و استان‌های خراسان شمالی با ۴/۴ درصد هرمزگان با ۱۰/۵ درصد و لرستان با ۱۱/۱ درصد کمترین درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت با مرتبه دانشیاری را دارا هستند.

توزیع درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت با مرتبه استادیاری نسبت به متوسط کشوری نشان می‌دهد که در ۱۱ استان درصد آنان کمتر از متوسط کشوری (۵۴/۳) درصد و در ۲۰ استان بیشتر از متوسط کشوری است. استان خراسان شمالی با ۶۵/۶ درصد، قزوین با ۶۳/۱ درصد و سمنان با ۶۱/۷ درصد بیشترین و استان‌های آذربایجان شرقی ۴۸/۳ درصد، اردبیل با ۴۸/۷ درصد و اصفهان با ۴۹/۹ درصد کمترین درصد اعضای هیئت علمی با مرتبه استادیاری را دارا هستند.

درصد اعضای هیئت علمی تمام وقت با مرتبه‌ی مربی نسبت به متوسط کشوری در ۷ استان، کمتر از متوسط کشوری (۱۹/۶ درصد) و در ۲۴ استان بیشتر از آن است. کم بودن سهم اعضای هیئت علمی با مرتبه‌ی مربی از نقاط قوت آموزش عالی استان‌ها محسوب می‌شود. استان‌های تهران ۹/۳ درصد، البرز با ۱۳/۲ درصد و قم با ۱۵/۲ درصد کمترین و استان‌های سیستان و بلوچستان با ۳۲/۶ درصد، خوزستان با ۳۱/۷ درصد و بوشهر با۳۰/۱ درصد بیشترین درصد هیئت علمی با مرتبه‌ی علمی مربی را دارا هستند.

دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و فردوسی مشهد به ترتیب با ۲۱۴۹، ۸۶۸ و ۸۱۰ نفر هیئت علمی تمام وقت پس از دانشگاه پیام نور بیشترین تعداد اعضای هیئت علمی تمام وقت را در بین دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دارا هستند.

انتهای پیام/

نادیا عابد

منبع: آنا

کلیدواژه: وزارت علوم اعضای هیئت علمی خانم ها وزارت علوم تحقیقات و فناوری اعضای هیئت علمی تمام وقت درصد بیشترین و استان سال تحصیلی ۱۴۰۰ ۱۳۹۹ هیئت علمی تمام وقت دانشگاه فنی و حرفه ای مؤسسات آموزش عالی کهگیلویه و بویراحمد کمتر از متوسط کشوری مرتبه استادیاری هیئت علمی با مرتبه استان های تهران بیشترین و دانشگاه دانشگاه فرهنگیان درصد در دانشگاه خراسان شمالی ی را دارا هستند نفر بیشترین بخش دولتی داشته اند استان تهران نفر کمترین مرتبه ی غیر دولتی ۴ ۴ درصد ۰ ۹ درصد ۸ درصد ی مربی ۳ درصد ۷ درصد ۵ درصد ۶ درصد ۲ درصد ۱ درصد ۰ درصد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۲۴۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهکارهایی برای به روزرسانی نقشه جامع علمی کشور

ایسنا/اصفهان جلسه‌ای دیگر از سلسله نشست‌های هیئت اندیشه ورز استان اصفهان، با حضور جمعی از صاحب نظران استان اصفهان به صورت برخط و حضوری با عنوان «نشست تخصصی روز آمدسازی نقشه جامع علمی کشور» در دانشگاه اصفهان برگزار شد.

در نشستی از سلسله نشست‌های هیئت اندیشه ورز استان اصفهان که در دانشگاه اصفهان برگزار شد، رضا انصاری، عضو هیئت علمی گروه مدیریت دانشگاه اصفهان، اظهار کرد: هیئت‌های اندیشه ورز استانی به جهت یاری رساندن به نقشه جامع علمی کشور تشکیل شده است. نقشه جامع علمی کشور یکی از اسناد مهم ملی ما است که در سال‌های گذشته با تاکیدات رهبر معظم انقلاب در دستور کار شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار گرفت و به تصویب رسید. پیگیری، به روز رسانی و اجرایی کردن نقشه جامع علمی کشور یکی از دغدغه‌های مسئولین کشور در سطوح مختلف است.  

وی با بیان اینکه ستاد علم و فناوری ذیل شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل شده، ادامه داد: ذیل ستاد، هیئت‌های اندیشه ورز استانی شکل گرفته است و در این راستا، یکی از برنامه‌های مهم در دستور کار هیئت اندیشه ورز استان اصفهان که به ریاست حسین هرسیج شکل گرفته، مشارکت در بروز رسانی نقشه جامع علمی کشور است. از این‌رو، دانشگاه اصفهان تصمیم دارد سلسله نشست‌هایی را با حضور اندیشمندان و صاحب‌نظران برای تحقق این مهم در اندیشکده حکمرانی برگزار کند.

در ادامه، علی ذاکری، عضو هیئت علمی و رئیس دانشکده آینده پژوهی دانشگاه اصفهان،  به بیان نکاتی در خصوص خط‌مشی‌ گذاری در حوزه علم، فناوری و نوآوری و نیز جایگاه فعلی و آینده علمی کشورهای دنیا پرداخت.

تفاوت دو رویکرد «گذشته محور» و «آینده محور» در حوزه برنامه ریزی

این عضو هیئت علمی دانشگاه در تبیین دو رویکرد اساسی در حوزه برنامه ریزی، تشریح کرد: وقتی ما به برنامه‌ریزی فکر می‌کنیم دو رویکرد کلی را می‌توان در نظر گرفت: planning from the past که بر اساس آن برنامه‌ریزی را از گذشته شروع می‌کنید (رویکرد گذشته محور) و تکنیک در حوزه فناوری، تکنیک مهندسی معکوس است. در این مورد، رویکرد راهبردی، تطبیق پذیری است و شما به دنبال شکل‌دهی به آینده نیستند. رویکرد دوم planning from the future است و در این رویکرد ما می‌بینیم که چه چیزهایی از آینده به سمت ما می‌آیند (رویکرد آینده محور) و سعی می‌کنیم آن‌ها را به دست بیاوریم. در واقع، در این حوزه، شناسایی اینکه چه چیزی در آینده ثروت آفرین و ارزش آفرین است به راحتی میسر نیست.

ایران جزء ۱۰ کشور برتر دنیا، در دو حوزه «نانو فناوری» و «بیو فناوری»

ذاکری عنوان کرد: در نگاه به آینده، برخی عوامل مانند دانه‌های زیر خاک هستند که به آن‌ها "emerging issues" به معنای پدیده‌های نوظهور می‌گوییم. داشتن نگاه Backcasting و شناسایی فرصت‌های استراتژیک از اهمیت زیادی برخوردار است. او معتقد است که اگر می‌خواهید سهم بری خودتان را از آینده افزایش دهید، بزرگترین فرصت‌ها در پدیده‌های نوظهوری است که هنوز کسی به سراغ آن‌ها نرفته است. کیون لی می‌گوید اگر می‌خواهید نقشه جامع علمی و فناوری بنویسید باید این نکته را در نظر بگیرید که پدیده‌های نوظهوری که اقتصادهای آینده را شکل می‌دهند چه مواردی هستند. یکی از ویژگی‌های آن‌ها این است که با وجود سرمایه گذاری‌هایی که انجام شده، هنوز کسی صاحب مطلق آن‌ها نیست. در ایران ما توانسته‌ایم در دو حوزه «نانو فناوری» و «بیو فناوری» موفق‌های را کسب کنیم. کشور ایران جزء ۱۰ کشور برتر دنیا در این دو حوزه به شمار می‌رود.  

اهمیت کربن و رد پای کربن در برنامه‌ریزی کشورها

وی یادآور شد: با تاکید بر اینکه آگاهی از رد پای کربن هر فرد، به این معنا که سالانه هر فرد چند تن کربن وارد جو می‌کند، نکته‌ای بسیار مهم است، حسابداری کربن به ما می‌گوید که در ۲۰ سال آینده، در کنار پول، کربن هم یکی از فاکتورهای اصلی در برنامه‌ریزی کشورها خواهد بود. از این‌رو، برای تولید هر کالا دو سوال اساسی مطرح می‌شود؛ اول اینکه هزینه کالای تولید شده چقدر است و ما چقدر می‌توانیم آن را به فروش برسانم؟ به عبارتی، اگر آن را در مقیاس بالا تولید کنیم، هزینه به چه میزان کاهش پیدا می‌کند که ما بتوانیم به نقطه سودآوری برسیم؟ و پرسش دیگر اینکه برای تولید این محصول چقدر کربن وارد جو می‌شود و آیا خریدار حاضر است چنین محصولی که برای آن به این میزان کربن تولید شده را خریداری کند یا خیر؟ همچنین، ۱۳۰ کشور دنیا به این توافق رسیده‌اند که تا افق ۲۰۵۰ رد پای کربن را به صفر برسانند. ما در کشور ناترازی انرژی داریم و چاره‌ای به جز حرکت به سمت انرژی‌های تجدید پذیر نداریم. باید در نظر داشته باشیم که بالاترین توان تابشی دنیا در اختیار ایران است و چیزی که قرن‌ها بزرگترین نقطه ضعف ما بوده، اکنون می‌تواند به بزرگترین نقطه قوت ما تبدیل شود. همچنین، قنات‌هایی که روزی توسط اجداد ما ساخته شدند، از چنین ظرفیتی برخوردارند.

رابطه علم و فناوری خطی نیست

رئیس دانشکده آینده پژوهی دانشگاه اصفهان، در پایان صحبت‌های خود با بیان اینکه ما نمی‌توانیم علم را از فناوری جدا کنیم، گفت: این نکته بسیار مهم است و باید به این فکر کنیم که چطور علم را به فناوری و ثروت تبدیل کنیم. به عبارتی، نگاه ما در ایران، در توزیع علم، تکنولوژی و فناوری، یک نگاه جزیره‌ای است و یک نگاه سیستماتیک و یکپارچه نداریم. تحقق این امر نیازمند این است که در کنار شناسایی پدیده‌های نوظهور، یک نگاه سیستماتیک و یکپارچه به علم، تکنولوژی و نوآوری داشته باشیم. همچنین، نگاهمان به تکنولوژی باید در سطوح مختلف ملی، منطقه‌ای، بخشی و تکنولوژیکال باشد.

همچنین، سید محمد قلمکاریان، عضو هیئت علمی و مسئول نظارت ارزیابی و تضمین کیفیت دانشگاه پیام نور استان اصفهان، با تمرکز بر سند و مبانی نقشه جامع علمی کشور، اظهار کرد: مقوله علم و فناوری، از مهمترین زیرساخت‌های پیشرفت کشور و ابزار جدی رقابت در عرصه‌های مختلف است. به این ترتیب تحقق آرمان‌هایی نظیر احیای تمدن عظیم اسلامی، حضور سازنده، فعال و پیشرو در میان ملت‌ها و کسب آمادگی برای برقراری عدالت و معنویت در جهان، در گرو پیشرفتی همه جانبه در علم است؛ علمی که دارای سه شاخصة عدالت، معنویت و عقلانیت باشد.  

وی ادامه داد: اکنون که ۱۳ سال از عمر نقشه جامع علمی کشور می‌گذرد، فرصت خوبی است که کامیابی‌ها و کاستی‌ها استخراج شود و روز آمدسازی لازم صورت گیرد. دنیای علم مدام در حال تغییر است و ما باید اسناد بالادستی محکم در حوزه های مختلف داشته باشیم.

پیشنهادهای عملی بر اساس پژوهش

در این خصوص، این عضو هیئت علمی دانشگاه پیشنهادهایی را بر اساس پژوهش‌ها ارائه کرد و آن‌ها را بر شمرد وی گفت: با در نظر گرفتن تاثیرات جهانی شدن بر آموزش عالی، باید آمادگی لازم جهت رویارویی با پیامدهای جهانی شدن کسب شود و با برنامه ریزی دقیق، اصولی و حساب شده، زمینه بومی سازی آن‌ها فراهم شود. همچنین، با توجه به اینکه اهداف آموزش عالی بصورت بسیار کلی و بدون در نظر گرفتن تاثیرات جهانی شدن بر آموزش عالی بیان شده است، پیشنهاد می‌شود که اهداف مصوب آموزش عالی به صورت دقیق تبیین و نگاشته شود و در این زمینه پیامدهای جهانی شدن در اولویت قرار گیرد.

قلمکاریان افزود: با توجه به تشکیل و سازماندهی مرکز مطالعات جهانی شدن در کشور و تعیین ریاست آن توسط ریٔیس جمهور، پیشنهاد می‌شود که مرکزی مشابه در شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تاسیس شود و با تعامل و بررسی همه جانبه به ارایٔه راه‌های نهادینه کردن تاثیرات جهانی شدن به ویژه در حوزه اهداف آموزش عالی بپردازند. علاوه بر این، بعد اقتصادی جهانی شدن که اکنون به عنوان یکی از جهات مهم و سرنوشت ساز مطرح است، با عنایت به لزوم تعامل کشور با سازمان‌های جهانی، بانک‌های بین المللی مورد توجه همه جانبه قرار گیرد و روند تاثیر پذیری مثبت آن مشخص شود

مسئول نظارت ارزیابی و تضمین کیفیت دانشگاه پیام نور، عنوان کرد: در ارتباط با تاثیرات بعد سیاسی جهانی شدن بایستی آمادگی لازم در دولت به ویژه در نهادهای آموزشی و دانشگاه‌ها پدید آید تا امکان استفاده بهینه از جنبه‌های مثبت اثرات فراهم شود. بعد فرهنگی جهانی شدن به دلیل ویژگی‌های خاص فرهنگ ایرانی و اسلامی توجه ویژه‌ای را می‌طلبد، لذا بایستی ارزش‌ها و هنجارهای اسلامی در مواجهه با پیامدهای جهانی شدن حفظ و صیانت گردد و در این زمینه برنامه‌ریزی و هدف گزینی دقیق صورت پذیرد.

انتهای پیام